O sentido da fotografía

Tiveron que pasar trinta anos de intensa produción fotográfica, de numerosos e merecidos recoñecementos á súa mestría no retrato e a fotografía de moda, para que Manuel Outumuro decidísese a explorar unha cuestión esencial que, desde hai anos, pregúntase incesantemente. De que forma o seu Galicia natal e as circunstancias da súa nenez influíron na súa forma de ser e ver o mundo? Recibir na súa terra de orixe o premio Ourensanía 2022 foi o estímulo que necesitaba para por fin darlle resposta. En Ou anxo que nunca fun, puido afrontar creativamente os seus interrogantes e compartilos nesta exposición e libro, desenvolvidos grazas á Deputación e ao Festival de Cinema de Ourense.

O proxecto iníciase con Lembranzas (recordos, escrito en galego), unha poética colección de 13 fotografías acompañadas de relatos persoais, coa que Outumuro ábrenos as portas da súa infancia. O autor explora os seus recordos máis temperáns, que permaneceran aletargados por mor da súa incesante actividade profesional, e permítese recoñecer neles as súas primeiras experiencias de aprendizaxe, cales foron os seus desexos máis íntimos, quen os seus grandes cómplices e como a natureza, a tradición e a fantasía marcaron os seus primeiros anos de desenvolvemento.

Niño de aldea rural galega, soñador, humilde, discreto e creativo non parece que lle afectasen as expectativas que a sociedade tradicional proxectaba nos homes. Se ninguén lle fixo sentirse mal por ser diferente e ter unha sensibilidade a flor de pel, foi en gran medida grazas á súa autoconfianza e a unha contorna repleta de agarimo, tenrura e respecto. Tivo un gran respaldo nas mulleres á súa ao redor. Traballadoras, fortes, coidadoras e protectoras, elas foron responsables de potenciar a súa curiosidade e de salvagardar o seu dereito para imaxinar e expresarse con total liberdade.

Na súa nenez, o retrato a pé de cama dos seus pais migrantes longamente ausentes proporcionoulle consolo. Outumuro entendeu moi pronto que a fotografía é un lenzo fértil para tecer relatos e que o retrato é presenza e garantía de eternidade. Por iso, agora que percorre de novo as paisaxes da súa nenez para inmortalizar as imaxes dos seus primeiros recordos, o autor completa o seu álbum de fotografías máis persoal: o que hoxe dota ao seu pasado de corporeidade, luces, sombras, texturas, xestos, razóns e renovadas emocións, e que, se non fóra por este xeneroso exercicio, só existiría na súa memoria.

Hai outra patria máis determinante que a infancia? Se nela nace e arráigase a nosa esencia, que oportuno e enriquecedor é poder volver a ela! Os relatos que se expoñen nestas belas lembranzas e que hoxe o autor comparte con tenrura cara ao neno que foi, non deixarán a ninguén indiferente.

Unha segunda colección de fotografías titulada Escolmas (descubrimentos) complementa e redondea este proxecto.

Más dun centenar de imaxes atopadas no seu arquivo, realizadas no contexto de encargos profesionais, para medios de comunicación ou editoriais e catálogos de moda foron coidadosamente seleccionadas como testemuño da gran influencia visual que Galicia exerceu, consciente ou inconscientemente, na realización e aspecto do seu traballo. O seu inmenso legado fotográfico, revisitado coa perspectiva dos anos, dá boa mostra diso. Só agora, Outumuro toma plena conciencia de que os seus recordos son, en moitas ocasións, a inspiración que arroupa as súas imaxes e ambienta as súas reportaxes.

O poderoso e oportuno desta experiencia creativa, de homenaxe e agradecemento á súa terra e á súa xente, é que esta viaxe retrospectiva, humilde e discreto, renovou

os votos de Manuel Outumuro coa fotografía e o seu sentido. Eses escintileos de luz inspiradores e máxicos que habitaban nas charcas da Merca tras a choiva e que só el vía, auguran unha prometedora nova etapa de creación para a súa alma inquieta.

Silvia Omedes e Imma Cortés

Fundación Photographic Social Vision

Ou sentido dá fotografía

Tiveron que pasar trinta anos de intensa produción fotográfica, de numerosos e merecidos recoñecementos á súa mestría non retrato e a fotografía de moda, para que Manuel Outumuro se decidise a explorar unha cuestión esencial que, desde hai anos, pregúntase incesantemente. De que forma a súa Galicia natal e as circunstancias dá súa nenez influíron na súa forma de ser e ver ou mundo?

Recibir na súa terra de orixe ou premio Ourensanía 2022 foi ou estímulo que necesitaba para por fin darlle resposta. En Ou anxo que nunca fun, puido afrontar creativamente as súas interrogantes e compartilas nesta exposición e libro, desenvoltas grazas á Deputación e ao Festival de Cinema de Ourense.

Ou proxecto iníciase con Lembranzas (recordos, escrito en galego), unha poética colección de 13 fotografías acompañadas de relatos persoais, coa que Outumuro ábrenos as portas dá súa infancia. Ou autor explora vos seus recordos máis temperáns, que permaneceran aletargados a causa dá súa incesante actividade profesional, e permite recoñecer neles as súas primeiras experiencias de aprendizaxe, cales foron vos seus desexos máis íntimos, quen vos seus grandes cómplices e como a natureza, a tradición e a fantasía marcaron vos seus primeiros anos de desenvolvemento.

Neno de aldea rural galega, soñador, humilde, discreto e creativo non parece que lle afectasen as expectativas que a sociedade tradicional proxectaba nos homes. Se ninguén lle fixo sentirse mal por ser diferente e ter unha sensibilidade a flor de pel, foi en gran medida grazas á súa autoconfianza e a unha contorna repleta de agarimo, tenrura e respecto. Tivo un grande apoio nas mulleres á súa ao redor. Traballadoras, fortes, coidadoras e protectoras, elas foron responsables de potenciar a súa curiosidade e de salvagardar ou seu dereito para imaxinar e expresarse con total liberdade.

Na súa nenez, ou retrato a pé de cama dúas seus pais migrantes longamente ausentes proporcionoulle consolo. Outumuro entendeu moi pronto que a fotografía é un lenzo fértil para tecer relatos e que ou retrato é presenza e garantía de eternidade. Por iso, agora que percorre de novo as paisaxes dá súa nenez para inmortalizar as imaxes dous seus primeiros recordos, ou autor completa ou seu álbum de fotografías máis persoal: ou que hoxe dota ou seu pasado de corporeidade, luces, sombras, texturas, xestos, razóns e renovadas emocións, e que, se non for por este xeneroso exercicio, só existiría na súa memoria.

Hai outra patria máis determinante que a infancia? Se nela nace e arráigase a nosa esencia, que oportuno e enriquecedor é poder volver a ela! Vos relatos que se expoñen

nestas belas lembranzas e que hoxe ou autor comparte con tenrura cara ao neno que foi, non deixarán a ninguén indiferente.

Unha segunda colección de fotografías titulada Escolmas (descubrimentos) complementa e redondea este proxecto.

Máis dun centenar de imaxes atopadas non seu arquivo, realizadas non contexto de encargos profesionais, para medios de comunicación ou editoriais e catálogos de moda foron coidadosamente seleccionadas como testemuño dá grande influencia visual que Galicia exerceu, consciente ou inconscientemente, na realización e aspecto do seu traballo. Ou seu inmenso legado fotográfico, revisitado coa perspectiva dous anos, dá boa mostra diso. Só agora, Outumuro toma plena conciencia de que vos seus recordos son, en moitas ocasións, a inspiración que arroupa as súas imaxes e ambienta as súas reportaxes.

O poderoso e oportuno desta experiencia creativa, de homenaxe e agradecemento á súa terra e á súa xente, é que esta viaxe retrospectiva, humilde e discreta, renovou vos votos de Manuel Outumuro coa fotografa e ou seu sentido. Eses escintileos de luz inspiradores e máxicos que habitaban nas charcas dá Merca tras a choiva e que só o vía, auguran unha prometedora nova etapa de creación para a súa alma inquieta.

Silvia Omedes e Imma Cortés

Fundación Photographic Social Visio